σύμπρωτος

σύμπρωτος

1 the very first Ὑμέναιον, ὃν ἐν γάμοισι χροιζόμενον [Μοῖρα] σύμπρωτον λάβεν (συμ προτ cod.: σύμπρωτον Bergk̆{2}: σὺν πρῶτον Bergk̆{4}) Θρ. 3. 8.